Piękno Kaszteli, a właściwie Kasztelańskiej równiny, dawało natchnienie licznym poetom, opisującym w swoich wierszach uroki regionu. Andrija Kačić Miočić:
"Lipo ti je, pobre, pogledati
od Solina do grada Trogira
ter Kaštele ravne razgledati
kojeno su prilika misira."
"Siedem wiosek niczym siedem stojących obok siebie łabędzi" przekształciło się w miasto Kasztela. Na większej części Kasztelańskiej rówiny, nadal przeplatają się winnice, gaje oliwne, drzewa czereśniowe i figowe oraz miejscowa śródziemnomorska roślinność z chronionym pomnikami dziedzictwa przyrodniczego i architektury parkowej.
W Kasztelu Sztafiliciu rośnie drzewo oliwne (olea europea), nazywane przez mieszkańców Kaszteli Mastrinką. Liczy ponad 1500 lat. Przypuszcza się, że zostało przywiezione z terenów południowych Włoch lub Grecji. Ponieważ na tych terenach znajdowały się posiadłości weteranów rzymskich, uważa się, że to pozostałość dóbr rolniczych z tamtych czasów. Oliwka należy do roślin oleistych, ma drobne liście i owoce. System korzeni zajmuje powierzchnię około 100 metrów, obwód pnia wynosi 6 metrów, średnica korony – 22 metry, a wysokość drzewa wynosi 10 metrów. W 1990 roku oliwka została ogłoszona pomnikiem przyrody. Owoce przerabia się na oliwę z oliwek, która w replikach greckich naczyń zwanych lakrimariami dostępna jest jako oryginalny kasztelański upominek.
Dąb omszony (quercus pubescens willd) przy romańskim kościele św. św. Kosmy i Damiana w Kasztelu Gomilici przyciąga uwagę swoim pięknem i wielkością, harmonijnie wkomponowując się w starą kasztelańską okolicę.
Park przy hotelu "Palace" w Kasztelu Starym jest również pomnikiem architektury parkowej. Założony był w 1910 roku przez dr. Petara Kambera, dawnego właściciela hotelu i miłośnika Kaszteli. Park zajmuje powierzchnię 35000 m2.
Gaj Kaočina, na wschodnich zboczach Kozjaka na terenie Kasztelu Sućurca, jest przykładem doskonale zachowanej pod względem florystycznym wysokiej makii, a także innych gatunków autochtonicznych. Teren ten jest prawnie chroniony.